دکتر محمود عباسی/ معاون حقوق‌بشر و امور بین‌الملل وزیر دادگستری

پس از تجربه دهشتناک بشر در جنگ های جهانی اول و دوم و برآمدن تلاش برای ایجاد صلحی پایدار از خلال احترام و همکاری متقابل کشورهای جهان، سازمان ملل متحد به عنوان نمادی برای این همگرایی میان اعضای جامعه جهانی شکل گرفت. بدین ترتیب سازمان ملل پایگاه و جایگاهی شد برای تعاطی افکار و رایزنی های ملل متحد جهان. وجود این اهداف عالی باعث گردهم آیی سران کشورها در عالی ترین سطوح در نشست سالیانه سازمان ملل می شود. این نشست باعث معرکه گردانی افرادی همچون دونالد ترامپ و نتانیاهو در سازمان ملل شده است. متاسفانه کسی که به عنوان رییس دوره ای شورای امنیت باید منادی صلح جهانی باشد، عملا کشور ها را به نقض آشکار قطعنامه های سازمان ملل و موازین حقوق بشری دعوت می کند. و دیگری، نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی هر سال با طرح ادعاهای جدید در رابطه با پرونده هسته ی ایران که صلح آمیز بودن آن بارها به تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی رسیده است سازمان ملل را به محل معرکه گیری خود تبدیل می کند؛ پرونده ای که با شفافیت و حسن نیت ایران، بی پایه و اساس بودن ادعا های نظام سلطه را آشکار ساخته و مهر تایید شورای امنیت سازمان ملل بر برجام به خوبی نشان داد که ادعا های دوازده سال آنان دروغ و فریبی بیش نبوده است و حقانیت جمهوری اسلامی ایران را بیش از پیش به منصه ظهور رسانید. پس از سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل و ادعای وجود مکان هسته‌ای سری در تورقوزآباد، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان نسبت به آن واکنش نشان داده و نتانیاهو را چوپان دروغگو دانست و عباس عراقچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه کشورمان با لبخندی ملیح که دنیای سخن در آن نهفته بود تاکید کرد که عده ای او را سرکار گذاشته اند. البته بر همگان پوشیده است که کدام رندی اینگونه چوپان دروغگوی این داستان را سرکار گذاشته و او را به تورقوزآباد حواله داده است. دم خروس نتانیاهو از آنجا بیرون می زند که نمایندگی رژیمی را به عهده دارد که خود نه به کنوانسیون بین المللی منع جنگ افزارهای شیمیایی پیوسته و نه اجازه نظارت بر تاسیسات اتمی خود را می دهد و بیش از دویست کلاهک اتمی دارد. رژیم نامشروعی که در کودک کشی و نقض حقوق بشر زبانزد خاص و عام است .

داستان سیاست در جهان کنونی با وجود سیاستمدارانی چون ترامپ و نتانیاهو که به تعبیر ژوزه ساراماگو نویسنده پرتغالی، "کوتوله های سیاسی" هستند به داستان غم انگیزی تبدیل شده است. تصوری که برخی مردم از سیاست و سیاستمداران دارند شبیه تصویری است که ماکیاولی از سیاست به نمایش گذاشته است، شخصی که برای دستیابی به اهدافش به هر وسیله ای متوسل می شود. نتانیاهو مصداق بارز ماکیاولیسم و دروغگویی است. به زعم بسیاری از تحلیلگران سیاسی، دروغگویی ذاتی سیاست نتانیاهو است. نتانیاهو به راستی مصداق بارز حکایت تاریخی چوپان دروغگو و در واقع مجسمه دروغگویی و تزویر است. کمتر شخصی است که به مدرسه یا مکتب رفته باشد و داستان چوپان دروغگو را از یاد برده باشد. اکنون در دنیای جدید و عصر تکنولوژی نیز که هیچ چیز از چشمان تیزبین رسانه ها و افکار عمومی پنهان نمی ماند ظاهرا حکایات ادبی قرون گذشته همچنان کاربرد دارد. در ادبیات عامیانه ما زمانی که می خواهند شخصی را سرکار بگذارند و یا به اصطلاح دنبال نخود سیاه بفرستند او را به تورقوزآباد حواله می دهند.  نتانیاهو که چندسالی است با نقاشی های بچه گانه و دروغگویی های مضحکانه و روایات احمقانه خود، اعضای مجمع عمومی سازمان ملل و سران کشورها را سرکار می گذارد و سال پیش از شورآباد می گفت، امسال از تورقوزآباد می گوید، معلوم نیست در سال آینده از کدام ناکجاآبادی سر در خواهد آورد به مصداق آن شعر حافظ می ماند که «عرض خود می بری و زحمت ما می داری». ظاهرا نتانیاهو همانند گوبلز وزیر تبلیغات هیتلر اعتقاد دارد که در دروغ بزرگ همواره نیروی قابل باور بودن نهفته است و به راستی نتانیاهو یکی از پیروان راستین مکتب گوبلز است .

و کلام آخر اینکه سال جاری مجمع عمومی سازمان ملل صحنه رویارویی عقل و تدبیر و منطق رییس جمهور کشورمان در برابر تفکرات کابوئیسم قانون گریز بی پروایی بود که نحله های فکری ما را برنمی تابد و مضحکه جهانیان است؛ رویارویی صحنه هایی که فرهنگ و تمدن درخشان یک ملت بزرگ را به زیبایی هرچه تمامتر در برابر منطق ماکیاولی و کابویی آمریکا به نمایش می گذارد و در این میان جهانیان داور تابلوهایی که به نمایش درآمد.