دکتر محمود عباسی

- رئیس مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی، رئیس اندیشکده بین­ المللی کرامت انسانی و نایب رئیس انجمن علمی حقوق کودک ایران

انتشار تصاویر دلخراش و پرالتهاب نوازدی رهاشده در زباله، تألم و تأثر عمیق هر بیننده­ای را برانگیخت تا بار دیگر، ناباورانه نظاره­گر ناهنجاری دهشتناکی در جامعه باشیم که زیر هجمه سنگین بی اخلاقی­ها و رسوب سرمایه­ های فرهنگی و شکاف نیروهای اجتماعی، بیرون خزیده و تابلوی کرامت انسانی را این چنین در برابر افکار عمومی مخدوش و مشوه می­ کند.

این واقعه تلخ به رغم آن که خوشبختانه با لطف و توجه الهی و آگاهی شـهروندان مسولیت ­پذیر که مستحکم ترین، مهمترین و آخرین دژ زیست اخلاقی و کرامتدار در هر نظام اجتماعی به شمار می ­روند، پایانی التیام بخش داشت و نجات این نوزاد و رسیدن او به جایگاه امن، تسکینی بر جراحت اندیشه دغدغه مندان اخلاق و فرهنگ این مرز و بوم گردید؛ لیکن همچنان زنگ هشدار افزایش مخاطرات این چنینی و لزوم آگاهی بخشی و حمایت مضاعف اجتماعی و اقتصادی و بهداشتی از خانواده­ ها و به ویژه افرادی که به‌ هر طریق در جایگاه مادری قرار می‌گیرند را برای مسؤلین و نهادها و کنشگران حوزه ­های مربوطه به صدا درآورد.

کودکان، مرکز ثقل کرامت بشری هستند و لذا، اولویت بی­ چون و چرای نظام­ های اجتماعی باید کیفیت زیست آنان باشد. قرار گرفتن نوزاد انسانی در چنین شرایطی توأم با بازتاب آن در رسانه­ ها، علاوه بر ارتکاب خشونت و نقض حق حیات، تخدیش شخصیت و کرامت او و زمینه اضطراب و سرافکندگی اجتماعی و زمزمه نوعی رواداری قبیح اخلاقی در جامعه است. امروزه، جسم و جان، روح و روان و شخصیت کودکان، نبض حیاتی و از حوزه­ های دفاع تمام قد ناوگان حقوق بشری به حساب می­ آید.

همچنین، لازم است تا فرزندآوری به مثابه یک امر به ذاته ارزشی در جامعه انسانی و در عین حال راهبردی در چارچوب سیاست‌های جمعیتی، با نظرداشت اقتضائات حمایتی خاصه در ساحت­ های اقتصادی، فرهنگی و اخلاقی توأم با مساعدت‌های قانونی، اجرایی و نظارتی، مطمح نظر باشد تا غایت مقدس حفظ کرامت انسانی کودکان و خانواده­ ها در رأس هرم برنامه­ های کلان بنشیند.

روابط عمومی مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی